تاثیر مایه زنی به بذر و خاک زادمایه باکتری افزاینده رشد گیاه (سودوموناس فلورسنس) بر عملکرد و جذب برخی عناصر در ذرت

Authors

  • حسینعلی علیخانی استاد گروه مهندسی علوم خاک، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشکاه تهران
  • شایان شریعتی دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه مهندسی علوم خاک، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشکاه تهران
  • فاطمه شریعتی گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان
Abstract:

توانایی باکتری افزاینده رشد گیاه سودوموناس فلورسنس در افزایش عملکرد و جذب عناصر غذایی گیاه ذرت انجام گردید. بدین منظور از موادیمانند نانوذره مزوپورسیلیسی، ورمی­کمپوست، بنتونیت و ترکیبی از این سه ماده به عنوان حامل بهره­گیری کرده و پس از نگهداری زادمایه­ها به مدت شش ماه، برای کشت گیاه زادمایه ها به دو روش مایه­زنی به خاک و بذر مورد بهره­برداری قرار گرفتند. آزمایش در قالب طرح بلوک­های کاملا تصادفی با سه تکرار، 3 تیمار زادمایه و 2 تیمار کودی دی آمونیوم فسفات، سوپرفسفات ساده و شاهد ( فاقد کود فسفره) به دو روش مایه­زنی به خاک و بذر انجام شد. پس از گذشت 60 روز از رشد گیاه ذرت برخی شاخص­های رشد گیاه و غلظت برخی عناصر اندام هوایی گیاه اندازه­گیری شد. نتایج نشان داد زادمایه باکتری سودوموناس فلورسنس به ترتیب 74،  46 و 1/22 درصد میزان فسفر اندام هوایی، عملکرد کل و کلروفیل را به­طور معنی­داری نسبت به گیاه شاهد افزایش داد (05/0 >P) اما تفاوت معنی­داری با تیمارهای کود فسفری نشان نداد(P>0.05). زادمایه بر پایه ورمی­کمپوست توانست  به­طور معنی­داری آهن و روی  اندام هوایی را به ترتیب 114 و 6/53 درصد نسبت به گیاه شاهد افزایش دهد(05/0 >P). مقایسات ارتوگونال بین دو روش مایه­زنی به بذر و خاک نشان داد که در فاکتور فسفر اندام هوایی در رویه 5 درصد روش مایه­زنی به بذر شایسته­تر بوده و در دیگر فاکتورها تفاوتمعنی­داری بین این دو روش دیده نشد(05/0 >P).

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

کاربرد زادمایه های باکتری سودوموناس فلورسنس بر برخی شاخص های رشد و جذب عناصر غذایی ذرت

چکیده هدف از این پژوهش بررسی پتانسیل کاربرد مواد مختلف به عنوان حامل باکتری و تاثیر سودمند باکتری محرک رشد گیاه از گونه سودوموناس فلورسنس برعملکرد گیاه ذرت و جذب برخی عناصر غذایی بوده است. آزمایش به صورت بلوک کاملا تصادفی با هفت تیمار زادمایه، سه تیمار کود فسفره و تیمار شاهد با چهار تکرار  در سال 1391 در پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران انجام گردید. مواد حامل شامل پرلیت، بنتونیت، خاک ...

full text

استفاده از زادمایه های باکتری سودوموناس فلورسنس محرک رشد گیاه در افزایش رشد و جذب عناصر غذایی گیاه گندم

هزینه بالای تولید کودهای شیمیایی و ایجاد آلودگی‌های زیست محیطی ناشی از مصرف این کودها، استفاده از منابع دیگر به ویژه کودهای زیستی را ضروری می‌سازد. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر کود زیستی باکتری حل کننده فسفات‌ و محرک رشد گیاه سودوموناس فلوئورسنس بر پایه حامل‌های مختلف آلی و معدنی شامل ورمی‌کمپوست، پرلیت و خاک فسفات و چهار فرمولاسیون از این مواد، بر روی شاخص‌های رشد گیاه گندم بوده است. آزمایش در...

full text

کاربرد زادمایه‌های باکتری سودوموناس فلورسنس بر برخی شاخص‌های رشد و جذب عناصر غذایی ذرت

چکیده هدف از این پژوهش بررسی پتانسیل کاربرد مواد مختلف به عنوان حامل باکتری و تاثیر سودمند باکتری محرک رشد گیاه از گونه سودوموناس فلورسنس برعملکرد گیاه ذرت و جذب برخی عناصر غذایی بوده است. آزمایش به صورت بلوک کاملا تصادفی با هفت تیمار زادمایه، سه تیمار کود فسفره و تیمار شاهد با چهار تکرار  در سال 1391 در پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران انجام گردید. مواد حامل شامل پرلیت، بنتونیت، خاک ...

full text

اثر تلقیح باکتری های افزاینده رشد گیاه بر رشد و جذب عناصر غذایی ذرت دانه‌ای (هیبرید سینگل کراس 704)

به منظور ارزیابی اثر 8 جدایه برتر از گونه های سودوموناس، باسیلوس و ریزوبیوم (Pf54، Pf12 ، Pf39، Pf29، Bv1، Bv2، Rm42 و Rm43) بر عملکرد و جذب عناصر غذایی ذرت، آزمایشی با 12 تیمارشامل 8 جدایه و همچنین مخلوط جدایه های سودوموناس فلورسنت، ریزوبیوم و باسیلوس (T9)، شاهد منفی بدون کود و تلقیح (T10)، تیمار کم نهاده شیمیایی (50 درصد توصیه کودی) (T11) و تیمار شیمیایی توصیه کودی کامل(T12)، در قالب طرح بلوک...

full text

My Resources

Save resource for easier access later

Save to my library Already added to my library

{@ msg_add @}


Journal title

volume 37  issue 1

pages  93- 107

publication date 2014-08-23

By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023